ΑΕΡΑΣ

Αέρας…φρέσκος αέρας πλημμυρίζει τα ρουθούνια μου καθώς βγαίνω από το νοσοκομείο…επιτέλους, μια νέα αρχή!

Προσπαθώ να βρώ πώς θα μπώ στο αμάξι που με περιμένει…πρέπει συνέχεια το πόδι να είναι οριζοντιωμένο…φτάνω στο αμάξι με τις πατερίτσες και αποφασίζουμε ότι μπορώ να κάτσω μόνο πίσω…κάνω μια προσπάθεια και τσουπ…εισέρχομαι αναπαυτικά (ο θεός να το κάνει) με την πλάτη και τη βοήθεια των χεριών…τελικά είναι πιο εύκολο από ότι νόμιζα! Νεράκι, μαξιλάρια και σάντουιτς με περιμένουν…αυτό θα πει περιποίηση!

Η διαδρομή ήταν δύσκολή.. σε κάθε τράνταγμα πονούσα αρκετά αλλά τί να κάνουμε…αναγκαίο κακό…ευτυχώς, είχαμε να πούμε πολλά με τους δικούς μου και έτσι κάπως ξεχνιόμουν…

Φτάνουμε στο σπίτι και το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω είναι μπάνιο…να νιώσω άνθρωπος ξανά! Αποφασίζουμε να βγάλω το knee bracer και να τυλίξουμε το πόδι με μια ειδική σακούλα για να μην ακουμπάει το νερό στο χειρουργημένο μέρος…τελικά, κατάλαβα ότι αυτό μάλλον ήταν risky γιατί το πόδι έμεινε απροστάτευτο αλλά εκείνη την ώρα δεν το πολυσκέφτηκα…κάθομαι στην τουαλέτα ρίχνοντας πρώτα το καπάκι, βάζω και το πόδι σε ένα σκαμνάκι να είναι οριζοντιωμένο…και αφήνω την ευεργετική δύναμη του νερού να πέσει στο σώμα μου…επιτέλους καθαριότητα!

Καθώς η πρώτη νύχτα μακριά από το νοσοκομείο ξεκινάει από τη μία σκέπτομαι ότι είναι καλά…γιατί πλέον θα έχω την φροντίδα των δικών μου…από την άλλη όμως νιώθω κάπως…σα να γίνομαι ένα βάρος σε αυτούς που θα το υπομένουν για αρκετές βδομάδες….ουυυφφφ, πάλι καλά που υπάρχουν και αυτοί… Σας ευχαριστώ…